son günlerde olmadık vakitlerde, alakasız yerlerde yürürken buluyorum zihnimi elimde kalem vücudum oturduğum yerde dururken. bugün sol elimde kalem, ispanyolca dersinde otururken birde baktım ki aslında dolaşıyorum ben mariahilferde... zaten yorgunum günün son saatinde birden içim burkuldu durduk yere, şimdi binsem U6'e gitsem mariahilfer'e önce nordsee'e sonra allah nereye yürü ya-kulum derse... ama nafile, ben odamda yine babannem tarzı atıştırıyorum şimdi bir kağıt peçete üstünde, bir dilim ekmek ve bi kaç parça peynir eşliğinde...
Libro y miseria.
5 yıl önce
2 müthiş fikr-i beyanda bulunulmuş:
sen diyorum, stuttgarta ne kadar yakinsin yavrushum?!
yakinsan...uzak durmayalim diyorum! ;)
ben stuttgart'a bir izmir adnan menderes havaalanı kadar uzağım şu sıralar aycim, ondandır ya bunca özlemim, yoksa hiçbi güç beni tutamazdı bi yurt odasında, ama kısmet, gelicem bi gün tekrar o taraflara.
Yorum Gönder