23 Mart 2009 Pazartesi

esraaa, leylaaa :]

benim küçüklüğümden beri biriktirdiğim utançlarım vardır ufak tefek, insanlar bilmez, farketmez, düşünmez bile o durumdan utandığımı, ama öyledir utanırım, ve her aklıma geldiğinde tekrar hayıflanırım kendime.
ben küçücük, tefecik, göbeği toparlacık bir kızken (evet pofuduk bi çocuktum inanması güç ama gerçek) amcamlardan biri (ohoo bende amca çook) bizde kalıyordu, ya bayramdı ya seyran hatırlamadığım bir sebepten. işte o zaman sabah uyanınca tuvaletten çıkan babamın pijamalarını giymiş bacaklara sarılmıştım şap diye (bacak kadardım çünkü :)) sonra kaldırıp kafayı bir baktım ki ne göreyim: babamın pijamasının içinde başka biri var!!! meğerse amcammış, yaşadığım şoku babamı görene kadar atlatamamıştım, sonra da uzunca bir süre utanmıştım amcama babam diye sarıldığım için... 
şimdi aynı çocuksu utanç jehan'ın leyla'sını dinledikçe belirmekte yanaklarımda küçük bir pembelik halinde.. neden mi? işte orası bir sonraki bölümde.. :P

3 müthiş fikr-i beyanda bulunulmuş:

Adsız dedi ki...

şimdiden merak ettim yav...ne zaman yayınlanacak sonraki bölüm :)

ayci dedi ki...

:D :D kizim teyze anne yarisiysa, amcada baba yarisi sayilir :) utanma o kadar :)

alice hanım dedi ki...

aycicim onu bana değil 3 yaşındaki esracık'a söliceksin :)

yazzcım, this is a never ending story, arkası çıkmaz ayın son cumartesisi :]

bu arada emeğe saygı, sanata destek:P şarkıyı bi kere dinleyip beğenirseniz gidin bi albüm alıverin kuzularım, aycicm bulamazsan ben sana yollarım :)