alice hanım değil de uyuyan güzel olsam

hem güzel olsam hem uyusam,hayati'ye sarılsam beni hiç terketmeyeceğini bilmenin huzuruyla, arkamı yastıklarıma dayasam.

sonra yavaşca yana doğru kıvrılsam, çeksem dizlerimi göğsüme, yorganı yüzüme...

yorganım ev gibi koksa, ya da sevdiğim başka bir yer, zaman, insan gibi; tatil gibi, özlem gibi, tertemiz ben gibi.

güzel güzel uyusam, rüyasız deliksiz...

kuşlar öte öte uyandırsa gün yeni doğduğunda ve o uyku ile uyanıklık arası delilik hiç yaşanmasa, hayat sadece birden bire içine alsa beni ; gerçek ve rüyasız...